به گزارش "ورزش سه"، فرمول یک بی‌شک یکی از جذاب‌ترین و هیجان‌انگیزترین مسابقات جهان است، جایی که ماشین‌هایی با به روزترین و قدرتمندترین موتورها با سرعتی که مو بر تن انسان راست می‌کند در پیست‌های تکنیکی با هدایت راننده‌هایی که از بهترین‌های جهان هستند هر دو هفته یک‌بار در یک گوشه از جهان با هم مسابقه می‌دهند. به عنوان یکی از شیفتگان فرمول یک قبول دارم که اگر برای اولین‌بار پای تماشای یکی از مسابقات فرمول یک بنشینید شاید با شنیدن اصطلاحات فنی و توضیحات تکنیکی که هیچ از آن سر درنمی‌آورید، فرمول یک چندان جذبتان نکند. اما باور کنید با آموختن چند اصطلاح ساده و تماشای فقط یک مسابقه، تا آخر عمر گرفتار این ترکیب اعتیادآور سرعت، خطر و دست فرمان خواهید شد.
فرمول یک به کلاسی از خودروها گفته می‌شود که تک نفره و به اصطلاح چرخ-باز هستند. چرخ-باز به خودروهایی گفته می‌شود که تایرهای خودرو از بدنه جدا و خارج از آن هستند، برخلاف خودروهای معمولی که تایرها زیر سپر قرار گرفته‌اند. مقصود از لفظ
فرمولمجموعه‌ای از مقررات و قوانین است که همهه شرکت‌کنندگان و خودروها باید از آن پیروی کنند. فصل قهرمانی فرمول یک جهان از مجموعه‌ای از مسابقات، که به گرند پری مشهور است تشکیل شده، که معمولاً در پیست‌های مخصوص فرمول یک و در موارد معدودی در جاده‌های بسته شهری برگزار می‌شود. نتایج تمامی‌مسابقات جمع بسته می‌شود تا دو فهرست قهرمانان فرمول یک جهان در هر سال، یکی در بخش راننده قهرمان جهان و دیگری در بخش سازندگان قهرمان جهان مشخص شود. این مسابقات یک رویداد مهم تلویزیونی است که میلیون‌ها نفر از بیش از ۲۰۰ کشور جهان آن را به صورت زنده تماشا می‌کنند. خودروهای فرمول یک با سرعتی تا ۳۵۰ کیلومتر در ساعت با هم مسابقه می‌دهند
.
فصل 2020 فرمول یک از روز جمعه 23 اسفند با تمرین اول در گرند پری استرالیا استارت می‌خورد و این بهترین فرصت برای آشنایی با فرمول یک و گرفتار شدن به دام آدرنالین است.
فیا
(FIA)
فدراسیون بین‌المللی اتوموبیلرانی که مسابقات فرمول یک زیر نظر آن برگزار می‌شود.
استواردها
(STEWARDS)
ناظرین مسابقه که در باره‌ی برخوردها، درستی سبقت‌ها و جریمه‌ی رانندگان و تیم‌ها تصمیم می‌گیرند. استواردها معمولا از بین رانندگان و قهرمانان سابق اتوموبیلرانی انتخاب می‌شوند.
مارشال‌ها
(MARSHALS)
افراد آموزش دیده‌ی مستقر در کنار پیست که وظایف مختلفی بر عهده دارند از جمله تمیز کردن پیست از قطعات جدا شده از ماشین‌ها پس از برخورد یا تصادفات.
جریمه
(PENALTY)
راننده‌ها و تیم‌ها به دلایل مختلف ممکن است از سوی استواردها پنالتی بگیرند. سبقت‌های خطرناک، مقصر بودن در برخوردها، سرعت بیش از حد مجاز در پیت لین، خروج خطرناک از پیت باکس، سد کردن راه دیگر ماشین‌ها و اجازه‌ی عبور ندادن، بازگشت به پیست خطرناک و... از مواردی است که موجب پنالتی گرفتن راننده‌ها می‌شود. تیم‌ها نیز در صورت رعایت نکردن قوانین و یا منتقل نکردن دستورات مرکز کنترل مسابقه به راننده در مواقع خاص ممکن است پنالتی بگیرند.
جریمه‌ها معمولا جریمه‌ی زمانی است؛ پنالتی 5 ثانیه‌ای یا 10 ثانیه‌ای که در پایان مسابقه به زمان راننده اضافه می‌شود و معمولا باعث می‌شود راننده رده از دست بدهد. پنالتی رده‌ای که معمولا راننده 5 رده از دست می‌دهد.
در صورت تخلف راننده‌ها در تمرینات یا تایم‌گیری راننده ممکن است با پنالتی در استارت مواجه شود به این ترتیب که مجبور شود مسابقه را از پیت باکس و یا از رده‌ی آخر شروع کند. و یا چند رده در استارت مسابقه جریمه شود. پنالتی‌های زمانی گاهی در پایان مسابقه اعمال می‌شوند و گاهی در حین مسابقه راننده به پیت باکس رفته و پس از طی شدن زمان جریمه به مسابقه بازمی‌گردد.
گرندپری
(GRAND PRIX or GP)
گرند پری به مسابقاتی گفته می‌شود که در طول یک فصل فرمول یک برگزار می‌گردند. از امسال تعداد مسابقات با اضافه شدن گرند پری ویتنام به تقویم فرمول یک،
22گرند پری خواهیم داشت. هر گرند پری در یک کشور برگزار می‌شود و فصل با گرند پری ملبورن در استرالیا آغاز و در امارات و با گرند پری ابوطبی به پایان خواهد رسید. مسابقات اغلب دو هفته یک بار برگزار می‌شوند و تعدادی گرندپری به فاصله‌ی یک هفته از هم نیز داریم.
پیت باکس
(PIT BOX)
به گاراژ هر تیم که در یک محوطه‌ی خاص در کنار پیست قرار دارد پیت باکس گفته می‌شود. پیت باکس‌ها بر اساس امتیازات سال قبل تیم‌ها بین ده تیم تقسیم می‌شوند و تیم قهرمان بهترین پیت باکس از نظر موقعیت مکانی را خواهد داشت.
پیت لین
(PIT LANE)
کنار گذری است که در کنار پیست قرار دارد و از جلوی گاراژ تیم‌ها می‌گذرد، پیت لین توسط یک دیوار از مسیر اصلی مسابقه جدا می‌شود و سقف سرعت دارد که معمولا 80 یا 60 کیلومتر بر ساعت است. اگر راننده‌ی در پیت‌لین از سقف مجاز سرعت عبور کند با جریمه از سوی استواردها مجازات خواهد شد.
پیت وال
(PIT WALL)
دیواره‌ای که پیت لین را از پیست اصلی جدا می‌کند. هر تیم در روبه‌روی گاراژ خود روی پیت‌وال مقری جداگانه دارد. مدیر تیم و سرمهندسین و استراتژیست‌های هر تیم در این مقر با تجهیزات و کامپیوترهای مختلف مستقر هستند و با راننده‌ها ارتباط مستقیم رادیویی دارند.
پیت استاپ
(PIT STOP)
وقتی راننده‌ها در حین مسابقه به گاراژ آمده و تایرهای کهنه را با نو، یا قطعه‌ای از ماشین که آسیب‌دیده را با قطعه‌ی نو عوض می‌کنند. پیت استاپ هر چه سریع‌تر انجام شود به نفع راننده است. پیت استاپ برای تعویض لاستیک‌ها معمولا در زیر 3 ثانیه انجام می‌شود و گاهی با توجه به سرعت تیم‌ها به زیر دو ثانیه هم می‌رسد. برای فراخواندن راننده به پیت‌استاپ در حین مسابقه یا تمرینات از واژه‌ی
باکس
(BOX)
استفاده می‌شود.
سکتور
(SECTOR)
برای ثبت و اندازه‌گیری زمان، هر یک دور را به سه قسمت تقسیم می‌کنند که هر کدام تقریبا یک سوم یک دور کامل هستند. این قسمت‌ها با نام‌های سکتور یک، سکتور دو و سکتور سه شناخته می‌شوند. علاوه بر این سکتورها معمولا به سه مدل مسیر مستقیم، مسیر پیچ در پیچ و ترکیبی از مسیر مستقیم و پیچ در پیچ تقسیم می‌شوند.
پرچم زرد
(YELLOW FLAG)
وقتی در قسمتی از پیش مورد خطرناکی پیش بیاید (مثلا ورود حیوانات به پیست، وجود تکه‌های جدا شده از ماشین‌ها روی پیست، ورود اشخاص به پیست و...) در آن سکتور پرچم زرد داده می‌شود. یعنی در آن قسمت از پیست ماشین‌ها باید سرعت خود را کاهش دهند و سبقت گرفتن ممنوع است. پرچم زرد دوبل یعنی راننده‌ها باید آماده‌ی توقف باشند.
پرچم قرمز
(RED FLAG)
پرچم قرمز وقتی توسط مارشال‌ها نشان داده می‌شود که در بخشی از پیست تصادفی رخ داده باشد و شرایط پیست برای ادامه‌ی مسابقه مساعد نباشد و لازم باشد مسابقه متوقف شود. دراین حالت ماشین ایمنی به پیست خواهد آمد.
ماشین ایمنی
(SAFTY CAR)
وقتی تصادف شدیدی روی بدهد یا در اثر برخورد ماشین‌ها با هم یا دیواره قطعاتی از ماشین‌ها جدا شده و روی پیست قرار بگیرد ماشین ایمنی به پیست می‌آید و جلوی ماشین‌های دیگر با سرعتی متوسط حرکت می‌کند تا مارشال‌ها پیست را پاک کنند و یا ماشین‌های تصادفی را با جرثقیل به گاراژ منتقل کنند. ورود ماشین ایمنی به پیست را با پرچم قرمز نشان می‌دهند.
در هنگام حضور ماشین ایمنی در پیست سبقت گرفتن از هم مجاز نیست و هیچ ماشینی حق ندارد از ماشین ایمنی جلو بزند. تخلف از این موارد راننده را با جریمه مواجه می‌کند.
ماشین ایمنی مجازی
(VIRTUAL SAFTY CAR)
وقتی موقعیت خطرناکی در یکی از سکتورها پیش بیاید که به سرعت قابل برطرف شدن باشد پرچم زرد داده و به اصلاح می‌گویند ماشین ایمنی مجازی به پیست آمده. در این حالت بدون حضور ماشین ایمنی، ماشین‌های مسابقه دهنده باید در سکتوری که پرچم زرد دارد از سرعت خود بکاهند و سبقت گرفتن در این سکتور نیز تا برطرف شدن پرچم زرد ممنوع است. تخلف از این موارد راننده را با جریمه مواجه می‌کند.
پدوک
(PADDOCK)
محوطه‌ی پشت گاراژها که اعضای تیم‌ها و تجهیزات رفاهی قرار دارند و خبرنگاران و مهمان‌ها اجازه‌ی حضور در آن را می‌یابند.
شیکین
(CHICANE)
به پیچ‌های پچ و راست بسیار نزدیک به هم و پشت سر هم شیکین گفته می‌شود.
ریسینگ لاین
(RACING LINE)
مسیری که در پیست بیشترین سرعت را به ماشین می‌دهد. سمتی از پیست که به دلیل عبور اکثر ماشین‌ها از روی آن خالی از خرده‌لاستیک‌هاست. ماشین اول روی خط استارت نیز روی ریسینگ لاین قرار می‌گیرد.
هفته مسابقه
(RACE WEEK)
گرند پری‌های فرمول یک در سه روز جمعه، شنبه و یکشنبه برگزار می‌شوند و برنامه‌ی آنها به این صورت است: جمعه صبح و عصر تمرین اول و دوم. شنبه صبح تمرین سوم، شنبه عصر تایم‌گیری یا تعیین خط، یکشنبه عصر مسابقه.
تایم‌گیری یا تعیین خط
(QUALIFYING)
در تایم‌گیری راننده‌ها در سه نوبت
Q1،
Q2و
Q3به پیست آمده و سعی می‌کنند در سریع‌ترین زمان ممکن پیست را دور بزنند. در پایان
Q1پنج ماشینی که از همه کندتر بوده‌اند حذف شده و مسابقه را به ترتیب زمانی که ثبت کرده‌اند از رده‌های 15 الی 20 شروع خواهند کرد. در پایان
Q2باز هم پنج ماشین کندتر حذف می‌شوند و مسابقه را از رده‌های دهم تا پانزدهم شروع خواهند کرد. در پایان
Q3ده ماشین سریع‌تر بر حسب سرعتشان رده‌بندی شده و مسابقه را از رده‌های اول تا دهم استارت خواهند زد.
پل‌پوزیشن
(POLE POSITION)
به سریع‌ترین راننده در
Q3تایم‌گیری برنده‌ی پل‌پوزیشن یا پل‌سیتر گفته می‌شود. یعنی کسی که مسابقه را از جایگاه اول شروع می‌کند. پل‌سیتر بودن امتیازی به راننده‌ها در جدول امتیازات اضافه نمی‌کند اما از آنجا که سبقت گرفتن در فرمول یک بسیار سخت است، راننده‌ای که مسابقه را از پل‌پوزیشن شروع کند معمولا بخت زیادی برای بردن مسابقه دارد.
خط استارت
(GRID)
جایگاه تعیین شده برای شروع مسابقه. هر 20 ماشین شرکت‌کننده در مسابقه جایگاه مشخصی دارند که بر طبق رده‌ای که در تایم‌گیری کسب کرده‌اند روی آن قرار می‌گیرند. اگر ماشینی حتی به صورت سانتیمتری از جایگاه مشخص شده جلوتر بایستد توسط استواردها جریمه خواهد شد.
دور گرم کردن
(FORMATION LAP)
قبل از آغاز مسابقه ماشین‌ها در یک دور با سرعت کم پیست را دور می‌زنند و دوباره روی خط شروع قرار می‌گیرند. در این دور راننده‌ها کارکرد ماشین را چک کرده و همچنین لاستیک‌های خود را گرم می‌کنند.
خاموش شدن چراغ
(LIGHTS OUT)
در خط شروع مسابقه چراغ‌هایی قرار دارند که به محض خاموش شدن راننده‌ها باید مسابقه را شروع کنند. زمان خاموش شدن چراغ‌ها مشخص نیست و هر بار متفاوت است و راننده‌ها نمی‌توانند حدس بزنند که چراغ‌ها کی خاموش می‌شوند. اگر راننده‌ای حتی کسری از ثانیه زودتر از خاموش شدن چراغ‌ها پای خود را روی گاز بگذارد مرتکب خطای
جامپ استارت
(JUMP START)
شده و با جریمه از سوی استواردها مواجه می‌شود.
پرچم شطرنجی
(CHEQUERED FLAG)
پرچم شطرنجی سیاه و سفیدی که در پایان مسابقه و هنگام از خط گذشتن ماشین‌ها به اهتزاز در می‌آید.
پودیوم
(PODIUM)
سکوی اول تا سوم. پودیوم گرفتن در فرمول یک یعنی روی سکو رفتن.
سریع‌ترین دور
(FASTEST LAP)
ماشینی که سریع‌ترین دور را در طول یک مسابقه بزند در صورتی که یکی از ده ماشین اولی باشد که از خط پایان می‌گذرد یک امتیاز اضافه بابت سریع‌ترین دور مسابقه دریافت می‌کند.
امتیازات
(POINTS)
در فرمول یک امتیازات تنها بین ده ماشین اول تقسیم می‌شود. ماشین اول 25 امتیاز، ماشین دوم 18 امتیاز، ماشین سوم 15 امتیاز و بقیه به ترتیب : 12، 10، 8، 6، 4، 2، 1 امتیاز کسب می‌کنند. زننده‌ی سریع‌ترین دور مسابقه هم اگر یکی از این ده ماشین برتر باشد 1 امتیاز اضاف خواهد گرفت.
دونات زدن
(DOUGHNATS)
ماشین را سر جای خود گرد چرخاندن. به اصطلاح دستی کشیدن. دونات زدن در مسابقه‌های عادی ممنوع است و مشمول جریمه می‌شود اما معمولا قهرمان هر سال فرمول یک در پایان مسابقه‌ای که قهرمانیش را مسجل کرده دونات می‌زند و جشن می‌گیرد و همین‌طور هر ساله دونات زدن هماهنگ سه ماشین اول در مسابقه‌ی پایانی فرمول یک در ابوظبی را شاهد هستیم که صحنه‌های زیبایی را خلق می‌کند.
کاکپیت
(COCKPIT)
محفظه‌ای که صندلی راننده و فرمان و پدال‌ها در آن قرار دارند. محل قرار گرفتن راننده در ماشین.
آنبورد
(ONBOARD)
دوربینی که بالای سر راننده قرار دارد و تصاویر را از زاویه دید راننده نمایش می‌دهد.
انواع لاستیک
به طور کلی سه نوع لاستیک سافت
(SOFT)دور قرمز، مدیوم
(MEDIUM)دور زرد و‌هارد
(HARD)دور سفید برای پیست خشک و لاستیک وت
(WET)دور سبز و دور آبی برای پیست‌های خیس و بارانی داریم که ساخته‌ی شرکت پیرلی هستند. لاستیک سافت بیشترین سرعت و کمترین عمر را دارد و لاستیک‌هارد کمترین سرعت و بیشترین عمر.
داون‌فورس
(DOWNFORCE)
فرمول یک کلا در رابطه با هر چه سریع‌تر راندن است. برای اینکه سریع‌تر باشید نیاز به نیروی بیشتری دارید اما محدودیتی برای میزان نیرویی که می‌توانید استفاده کنید و همچنان روی زمین باقی بمانید وجود دارد. برای افزایش این نیرو و کم کردن آن محدودیت باید نیرویی رو به زمین روی چرخ‌ها اعمال شود. اضافه کردن وزن ماشین این کار را انجام می‌دهد ولی در آن صورت کنترل ماشین سخت‌تر شده و در ضمن نیروی بیشتری را برای سرعت گرفتن می‌طلبد. ما اینجا نیاز به یک وزن مجازی داریم که داون‌فورس می‌نامیم‌اش و از فشار جریان هوا در اطراف ماشین به دست می‌آید. یک باله می‌تواند هواپیمایی را به پرواز درآورد اما اگر ما همان باله را برعکس کنیم می‌تواند با کمک فشار هوا و همان داون‌فورس ماشین را روی زمین نگه دارد و نگذارد که از زمین جدا شده و به پرواز درآید.
هوای کثیف/هوای تمیز
(DIRTY AIR/CLEAN AIR)
هوای کثیف به گرداب‌های هوایی می‌گویند که پس از عبور ماشین پیشتاز و برهم خوردن نظم مولکول‌های هوا در پشت سر ماشین به‌وجود می‌آید و جریان هوای کارآمدی را که از باله‌های ماشین عقبی می‌گذرد به شدت کاهش داده و باعث می‌شود داون‌فورس از دست بدهد. هوای تمیز وقتی است که ماشین به تنهایی روی پیست است و از جریان هوای مناسب و دست‌نخورده‌ای بهره می‌برد که باعث افزایش داون‌فورس می‌شود.
تو
(tow)
مسیری با فشار هوای پایین‌تر که توسط ماشین جلویی برای ماشینی که در فاصله‌ی بسیار نزدیک در تعقیب اوست فراهم می‌شود. تو گاهی توسط هم‌تیمی‌ها برای همدیگر ایجاد می‌شود و گاهی ماشین‌های پیشتاز از ماشین‌های لپ شده تو می‌گیرند. در این حالت ماشین عقبی با استفاده از تونل هوای کم‌فشار پشت سر ماشین جلویی می‌تواند سرعت بیشتری پیدا کند و اقدام به سبقت‌گیری کند.
دی‌آر‌اس
(DRS)
DRSمخفف
DRAG REDUCTION SYSTEMیا سیستم کاهش مقاومت هواست. بال عقب ماشین‌های فرمول یک قابلیت باز شدن و عبور هوا و در نتیجه کاهش مقاومت هوا و افزایش سرعت ماشین را دارد. مناطقی از پیست با تابلوها و همچنین تعبیه‌ی فرستنده‌هایی به عنوان مناطق
DRSنامگذاری شده‌اند که در این قسمت‌ها اگر دو ماشین با هم زیر 1 ثانیه فاصله داشته باشند، ماشین عقبی می‌تواند از
DRSاستفاده کرده و با سرعتی مضاعف اقدام به سبقت‌گیری نماید.
استراتژی
برای هر مسابقه با توجه به مشخصات پیست، آب و هوای روز مسابقه، جایگاه راننده در خط شروع و توانایی راننده و قدرت ماشین تیم‌ها استراتژی‌های مختلفی را برای تعویض لاستیک‌ها در پیش می‌گیرند. اینکه مسابقه را با چه لاستیکی شروع کنند و چند بار برای تعویض لاستیک به پیت استاپ بروند همه به استراتژی و البته به حوادث مسابقه بستگی دارد. معمولا در شرایط عادی تیم‌ها استراتژی یک یا دو پیت‌استاپه را برمی‌گزینند و با توجه به تعداد محدود از انواع تایر که در اختیار هر راننده برای هر گرند پری هست، امکان مثلا شش هفت بار پیت‌استاپ و هر بار استفاده از لاستیک سافت نه تنها وجود ندارد بلکه عقلانی هم نیست. تیم‌ها معمولا با توجه استراتژی منتخب در مورد تعداد پیت‌استاپ‌ها از ترکیبی از لاستیک‌ها استفاده می‌کنند.
ضمنا اگر یکی از ده ماشین برتر که در تایم‌گیری به
Q3رسیده است، تصمیم دارد مسابقه را مثلا با لاستیک سافت شروع کند باید حتما در تایم‌گیری
Q2سریع‌ترین دور خود را با لاستیک سافت بزند. به بیان دیگر اگر یکی از ده ماشینی باشید که در رده‌های اول تا دهم مسابقه را استارت می‌زنید، با هر لاستیکی که در
Q2سریع‌ترین دور خود را زده باشید، با همان لاستیک مسابقه‌ی خود را آغاز خواهید کرد.
آندرکات
(UNDERCUT)
وقتی راننده‌ای در تلاش است تا ماشین جلویی را پشت سر بگذارد، زودتر به پیت رفته و تایرهای نو می‌اندازد تا با استفاده از عملکرد بهتر و سرعت بالاتر لاستیک‌های نو امیدوار باشد که وقتی رقیبش به پیت رفت بتواند از او جلو بزند.
اوِرکات
(OVERCUT)
وقتی راننده‌ای در تلاش است ماشین جلویی را پشت سر بگذارد ولی به لاستیک‌هایش زیاد فشار نمی‌آورد تا وقتی ماشین جلویی به پیت استاپ رفت، بتواند بیشتر در پیست مانده و دور سریع بزند تا بین خود و ماشین دوم فاصله‌ی امنی ایجاد کند که حتی بعد از به پیت رفتن خودش باز هم جلوتر از ماشین دیگر به پیست برگردد.
بیش فرمانی
(OVERSTEER)
وقتی که ماشین به مقداری بیش از آنچه راننده قصد داشته و فرمان را چرخانده، می‌پیچید.
کم‌فرمانی
(UNDERSTEER)
وقتی ماشین به میزانی کمتر از آنچه راننده قصد داشته و فرمان را پیچانده، می‌پیچد.
قفل کردن
وقتی سر پیچ‌ها و یا با چرخاندن فرمان یکی از لاستیک‌ها از چرخیدن بازمی‌ماند و به اصطلاح قفل می‌شود. این امر معمولا در اثر داغ شدن ترمزها روی می‌دهد و باعث می‌شود هم سرعت ماشین گرفته شود و هم لاستیک‌ها خورده شوند. گاهی قفل شدن لاستیک باعث بروز تصادف و یا اسپین شدن ماشین نیز می‌گردد.
ماشین لپ شده
(LAPPED CAR)
با توجه به تفاوت قدرت ماشین تیمهای مختلف فرمول یک با هم، پس از گذشتن چند دور از مسابقه اغلب ماشین‌های پیشتاز یک دور کامل از ماشین‌هایی که در رده‌های آخر قرار دارند جلو می‌افتند. به ماشین‌هایی که در رده‌های آخر قرار دارند و توسط ماشین‌های پیشتاز پشت سر گذاشته می‌شوند ماشین‌های لپ شده می‌گویند.
این کلیاتی بود از اصطلاحات و قوانین فرمول یک که دانستن آنها تماشای یک مسابقه را جذاب‌تر خواهد کرد.
برای شروع لازم نیست حتما خبره‌ی این کار باشید، کافی است طرفدار یک راننده یا تیم باشید و یا به سادگی از رنگ‌آمیزی یکی از ماشین‌ها خوشتان بیاید!
تیم‌ها
ده تیم در فرمول یک با هم رقابت می‌کنند که هر کدام با دو ماشین در این مسابقات شرکت دارند. تیمهای حاضر در فرمول یک: مرسدس، فراری، ردبول (سه تیم برتر)، مک‌لارن، رنو و آلفاتائوری، ریسینگ پوینت، آلفارومئو،هاس و ویلیامز هستند. هر تیم با دو راننده در رقابت‌ها شرکت دارد و راننده‌های هر تیم علاوه بر رقابت با رانندگان دیگر تیم‌ها با راننده‌ی هم‌تیمی‌نیز رقابت دارند و اولین رقیبشان در ماشین مشابه نشسته است. تیم مرسدس شش قهرمانی جهان پیاپی در این سال‌ها کسب کرده و امسال تیرهای نقره‌ای به دنبال هفتمین قهرمانی متوالی هستند. فراری اما علیرغم تاریخ درخشانش و گره خوردن هویتش با فرمول یک، سال‌های خوبی را نمی‌گذراند و اسب‌های رقصان آخرین بار در سال 2007 و با کیمی‌رایکونن قهرمان جهان شدند. هر چند هنوز هم نشستن روی یکی از دو صندلی قرمز فراری، آرزوی هر راننده‌ای در فرمول یک است.
راننده‌ها
لوییس همیلتونبریتانیایی شش بار قهرمان جهان شده و امسال برای هفتمین قهرمانی خیز برداشته. پنج تا از این شش قهرمانی در 6 سال گذشته و با ماشین مرسدس بوده. او تنها راننده‌ی سیاه‌پوست فرمول یک است و حسابی طرفدار زندگی سالم و انرژی مثبت و این صحبت‌هاست، البته همه‌ی اینها تا وقتی است که همیلتون پشت فرمان قرار نگرفته؛ حکمران بلامنازع فرمول یک روی پیست تبدیل به یک هیولا می‌شود.
سباستین وتلپیشترها با ردبول 4 بار قهرمان جهان شده، برای رسیدن به رویایش که قهرمان شدن با فراری بود، به اسطوره‌ای‌ترین تیم فرمول یک آمد ولی بعد از پنج سال هنوز حسرت به دل مانده...
مکس ورستپن22 ساله از 17 سالگی به فرمول یک آمد و بی‌شک یک قهرمان جهان آینده است. مکس برای ردبول مسابقه می‌دهد و همان است که بیشتر از همه سبقت‌های خطرناک می‌گیرد و بی‌محابا حمله می‌کند. راننده‌ی بدشانسی که در آینه‌ی ماشین ردبول شماره 33 مکس را می‌بیند می‌داند که باید به او راه بدهد؛ چرا که مکس یا رد می‌شود و یا نمی‌گذارد هیچ‌کدامتان رد شوید!
چارلز لکلرکپرنس جوان فراری است. این پسر موناکویی 22 را هم کارشناسان متفق‌القول قهرمان جهان آینده می‌دانند و اینکه او زودتر قهرمان جهان خواهد شدیا ورستپن از بحث‌های جذاب فرمول یک است. خیلی سخت است که لکلرک را دوست نداشت.
دنیل ریکاردواز محبوب‌ترین راننده‌های فرمول یک، یکی از خبره‌ترین سبقت بگیرها و شوخ‌ترین راننده بین 20 راننده‌ی حاضر است. دنی ریک را هم نمی‌شود دوست نداشت. خیلی‌ها معتقدند که سرنوشت یک قهرمانی جهان به این صاحب بزرگترین لبخند دنیای سرعت بدهکار است. اتفاقی که بعید است با ماشین رنو بیفتد...
کارلوس ساینزراننده‌ی اسپانیایی مک‌لارن است. مک‌لارن هنوز ماشینی که بتواند برای قهرمانی بجنگد راهی مسابقات نکرده اما ساینز بدون شک اگر یک ماشین برنده زیر پایش باشد جنم قهرمانی جهان را دارد.
کیمی‌رایکوننآخرین راننده‌ایی است که برای فراری قهرمانی جهان را به ارمغان آورد. کیمی‌الان و در چهل سالگی برای آلفارومئو رانندگی می‌کند و هنوز یکی از بهترین‌هاست. مرد یخی به جواب‌های تند و تیزش در مصاحبه‌ها هم معروف است.
نیکلاس لطیفیراننده‌ی ایرانی کانادایی نیز این فصل به عنوان یکی از دو راننده‌ی اصلی در کنار جورج راسل برای تیم ویلیامز رانندگی خواهد کرد
.
جورج راسل، الکس آلبون، پیر گسلی، استبان اوکان و لاندو نوریسهم راننده‌های جوان تیمهای مختلفی هستند که نسل تازه‌ی فرمول یک را در کنار ورستپن و لکلرک تشکیل داده‌اند. هر کدام از اینها در کنار ورستپن و لکلرک ممکن است در صورت قرار گرفتن در ماشینی رقابتی قهرمان جهان آینده باشند. الکس آلبون در نیم فصلی که برای ردبول رانندگی کرد حتی از ورستپن، پسر طلایی ردبول، هم درخشان‌تر ظاهر شد و همه می‌دانند که جورج راسل بالاخره پشت فرمان مرسدس خواهد نشست.
به وبلاگ خود خوش امدید